Apeldoorn

Mijn ouders zijn allebei geboren in Paramaribo. In 1975 zijn zij naar Nederland gekomen. Vijf jaar later ben ik geboren in Rotterdam. Ik heb zelf nooit in Suriname geleefd . Voor mij was het een must om dit boek te lezen.

Want vanuit welke situatie kwamen mijn ouders eigenlijk? Waarom zei mijn familie zo vaak dat ik de witte man te vriend moet houden? Dat ik niet zoveel weerstand moet bieden, maar vooral moet leren en mee moet doen met de witte man? Hoe kan het dat er zoveel problemen tussen Hindoestanen en creolen waren en vandaag de dag nog steeds zijn. Op die vragen heb ik antwoord gekregen door het boek. In het boek laat van Bommel vooral andere mensen hun verhaal vertellen. Mensen die zelf de reis van Suriname naar Nederland hebben gemaakt. Ervaringsdeskundigen aan het woord! Dat is iets waar ik al jaren voor pleit. Ook durft dit boek beladen onderwerpen te benoemen zoals zwarte piet en de dood van Mitch Hendrikus.  Nee, witte mensen “moeten” niet luisteren! Dat zal nooit mijn insteek zijn. Maar om elkaar beter te kunnen begrijpen is luisteren wel iets wat productief is om in dialoog te kunnen zijn. Dit boek geeft iedereen de kans om eens echt te luisteren. Niet eenzijdig! Harry van Bommel zal het land in gaan om ook discussieavonden te organiseren, om met elkaar te praten!

 Conclusie: Dit boek is een must voor elke leraar, school, werkgever, instelling en burger . Bekende en onbekende mensen geven een kijkje in hun eigen keuken. Laten we dit omarmen en leren van elkaar. En vooral laten we in gesprek blijven ipv verwijten maken. We can do this!

Foto: SP