Apeldoorn

Schriftelijke vragen van de fracties CU en SP op grond van artikel 34 van het Reglement van Orde betreffende regelgeving bijstand en giften.

 

Een vrouw met een bijstandsuitkering moet van de gemeente Wijdemeren ruim 7000 euro terugbetalen, omdat haar moeder af en toe boodschappen voor haar deed. Deze zaak heeft landelijk tot veel verontwaardiging geleid .

 

De ChristenUnie en SP willen weten hoe in Apeldoorn wordt omgegaan met inwoners in de bijstand die een kleine gift krijgen, bijvoorbeeld uit vrienden- of familiekring, van liefdadigheidsinstanties zoals de Voedselbank, de maaltijdvoorziening van Sant Egidio of het Christelijk Noodfonds Apeldoorn, of via inwoners onderling via de verschillende Apeldoornse weggeefhoeken op Facebook en ikgamethongernaarbed.nl.

 

De Participatiewet verplicht gemeenten giften in mindering te brengen van de bijstand. Hier lijkt weinig juridische ruimte te zijn. De vraag is echter of de gemeente wel alle giften moet meetellen. In Amsterdam worden bijvoorbeeld giften tot 1200 euro niet meegeteld. Dit is vastgelegd in beleidsregels. Andere gemeenten hanteren andere bedragen, of hebben dit in zijn geheel niet vastgelegd . Op de gemeentelijke website is niet goed terug te vinden hoe dit in Apeldoorn is geregeld.

 

Onze fracties zijn van mening dat het logisch is dat bijstandsgerechtigden aan regels moeten voldoen. Maar voor veel mensen is de bijstandsuitkering te laag om rond te komen (zie ook de minima-effectrapportage die het NIBUD in 2016 voor Apeldoorn uitvoerde ). De overheid moet juist blij zijn dat mensen elkaar helpen en dit niet altijd willen ‘bestraffen’ door te korten op de uitkering.

Of zoals de wethouder van Wijdemeren later in een radio-uitzending aangaf: “Niet alles wat rechtmatig is, is ook rechtvaardig” .

 

Onze fracties pleiten voor maatwerk en medemenselijkheid: fraude moet bestraft maar kleine giften of een tas boodschappen moet gewoon kunnen zonder consequenties voor je uitkering.

 

Dergelijke giften registreren zou ook veel te veel ambtelijke capaciteit kosten dat niet in verhouding staat tot de hoogte van de kortingen op de uitkering. Bovendien kan dit zoals het voorbeeld uit Wijdemeren leiden tot veel ernstigere problematiek, zoals het belanden in ernstige schuldenproblematiek, vergelijkbaar met de toestanden in de toeslagenaffaire.

 

Ben Bloem (CU) en Sunita Biharie (SP)